ایران از جمله کشورهای انگشتشمار دنیاست که از نظر جغرافیای طبیعی دارای تنوع زیادی است. این مساله باعث شده است مناطق زیبا و دیدنی در آن بسیار باشد، اما اگر فرصتی پیدا شود و به مناطق دورافتاده سفری داشته باشیم، با پدیدهای مواجه میشویم که طبیعت ایران را به خطر انداخته است.
پس از طی چند کیلومتر در کوره راههای کشور، انتظار داریم که به طبیعتی دست نخورده برسیم، اما متاسفانه تمامی مناطق زیبای ایران توسط ویلاهای خالی از سکنه اشغال شدهاند.
در ارتفاعات ۳۰۰۰ متری، طبیعت تخریب و جای آن را جادههای پرپیچ و خم و ویلاهای رنگارنگ پر کرده است. جالب آن است که در یک بهار زیبا انتظار میرود حداقل از این ویلاها استفاده شود، اما حتی آخر هفتهها در کنار بیش از صد ویلا یک نفر را هم پیدا نمیکنی که در این کوره راههای ایجاد شده جهت اصلی را به شما نشان دهد.
ساخت و نگهداری این ویلاها چقدر هزینه دارد و آنها چقدر با اصول مهندسی ساخته شده است؟ آیا این هزینه نمیتواند در چرخههای تولید مصرف شود؟ فاضلاب و زبالههای این ویلاها کجا میرود و آیا پس از گذشت چند سال، طبیعتی میماند که سازندگان این ویلاها از آن استفاده کنند؟ این در حالی است که اگر شما با خانواده تصمیم بگیرید چند ساعت از طبیعت استفاده کنید بجز دیوار و پرچین و سیم خاردار با چیز دیگری مواجه نمیشوید و به این فکر میافتید که شما هم محلی مانند بقیه برای خود تهیه کنید.
کار به جایی رسیده است که برخی جادههای بین روستایی نیز توسط افراد با درهای ورودی محدود شدهاند و تابلوهای ورود به املاک شخصی ممنوع را در بسیاری از مناطق طبیعی مشاهده میکنیم.
آیا واقعا برای استفاده چند روزه از طبیعت لازم است این چنین سرمایههای کشور به هدر رود و طبیعت کشور از بین برود. برای اصلاح الگو مصرف لازم است توجهی جدی به این امر شود.
به نظر میرسد راهحل موضوع، ایجاد پارکهای ملی است. مکانهایی که با حفظ چهره طبیعت، محلها و امکانات مناسبی را داشته باشد که افراد بتوانند با هزینهای اندک، مدتی را در طبیعت سپری کنند.
بسترهای مناسب برای چنین مکانهایی در کشور وجود دارد و زمان آن است که فرهنگ و اراده لازم نیز به وجود آید.
با ایجاد چنین پارکهایی دیگر به ویلاهای خصوصی نیازی نخواهد بود و ضمن نجات طبیعت زیبای کشور، استفاده درست نیز از آن میسر خواهد شد.
دکتر فریبرز مسعودی - جامجم
منبع:پرشین استارت